របាំប្រពៃណីគឺជារបាំមួយដែលស្ថិតក្នុងចំណោមប្រភេទរបាំធំៗបីនៅក្នុងប្រទេសកម្ពុជាយើង។ របាំនេះគឺច្រើនកើតចេញពីកន្លែងណាដែលមានព្រៃព្រឹក្សា អារក្សអ្នកតា ខ្មោចព្រាយបិសាច ទឹកជ្រោះ ជ្រលងដងអូរ ដែលគ្របដណ្តប់លើមនុស្សធ្វើអោយមនុស្សខ្លាច។ ទាំងនេះធ្វើអោយមនុស្សបង្កើតបានជាប្រពៃ
ណីរបាំសម្រាប់ជំនឿប្រចាំភូមិភាគ ឬតំបន់របស់ខ្លួន។
យ៉ាងណាមិញដូចជារបាំ ត្រុដិ គឺគេនាំគ្នាបង្កើតឡើងសម្រាប់ឧបកិច្ចដេញបាតុភូតចង្រៃដូចជាមានសត្វព្រៃចូលក្នុងស្រុកភូមិ ព្រោះខ្មែរយល់ថាប្រាកដជាមានគ្រោះថ្នាក់ផ្សេងៗ ហេតុដូចនេះត្រូវដេញគ្រោះចង្រៃចេញដើម្បីភាពសុខសាន្តរបស់ប្រជាជន។
ចំណែកឯរបាំបេះក្រវាញវិញ គេបង្កើតឡើងដោយសារយល់ឃើញថាមុននឹងបេះក្រវាញ គេត្រូវបញ្ចាន់អារក្សអ្នកតា និងរាំច្រៀងសុំអ្នកតាជាមុនសិនទើបបេះបាន។ ក្រៅពីនេះមានរបាំជាច្រើនទៀតដូចជា របាំបុកលក្ខ របាំក្ងោកប៉ៃលិន របាំក្ងោកពោធិសាត់ របាំកាប់ក្របីផឹកស្រា របាំតូណៃតិន ជាដើម។
ក-ចរិតរបាំប្រពៃណី:របាំប្រពីណីមានចរិតទន់ភ្លន់ និងមានជំនឿស៊ប់អណ្តែតអណ្តូង។ ក្នុងមួយឆ្នាំរាំតែម្តងទេដោយប្រកាន់ពេលវេវលា។ លុត្រាតែមានតម្រូវការចាំបាច់ក្នុងការបន់ស្រន់ទើបគេសម្តែងម្តងទៀត។ ជារបាំមានចរិតប្រជាជន ដើម្បីប្រជាជន។
ខ- សង្វាក់ និងសំលៀកបំពាក់:
របាំប្រពៃណីមានក្បាច់រាំយឺត តែរហ័សជាងរបាំបុរាណ។ សំលៀកបំពាក់មានលក្ខណៈជាខ្មែរអង្គរ ពណ៌ស្រអាប់ចំរុះគ្មានមូលដ្ឋានក្បាច់រាំជាក់លាក់ទេ គឺក្បាច់រាំទាំងអស់យកតាមក្បាច់បុរាណគ្រាន់តែបន្ថែម ចង្វាក់ឲ្យរហ័សដើម្បីកន្រ្តាក់អារម្មណ៍នឹងទាក់ទាញនូវមនោសញ្ចេតនាអ្នកស្តាប់ អ្នកទស្សនាឲ្យចាប់អារម្មណ៍របាំតែប៉ុណ្ណោះ។
គ- តន្ត្រីកំដររបាំប្រពៃណី:
គេសង្កេតឃើញមានតន្ត្រីប្រពៃណី(ភ្លេងការ) និងវង់តន្ត្រីមហោរី ។វង់តន្ត្រីនីមួយៗមានឧបករណ៍ដូចខាងក្រោម៖
-ឧបករណ៍តន្ត្រីប្រពៃណី: ប៉ីអ ខ្សែដៀវ ចាប៉ីដងវែង ស្គរអារក្ស ទ្រខ្មែរ(ខ្សែបី) ឈឹង
-ឧបករណតន្ត្រីមហោរី: ខ្លុយ រនាតឯក រនាតដែក រនាតធុង ក្រពើឬតាខេ ទ្រសោ ទ្រឆេ ទ្រអ៊ូ ស្គររមនា ឈឹង
